Bebeğiniz size bagımlıysa

[Sevgi]

Bebeğinizin herkesten çok size ihtiyacı var. İhtiyaçlarını karşılayan, onu dış dünyadan koruyan ve sevgiyle sarmalayan “siz”siniz. Ancak onun iyiliği için de olsa, bazı davranışları yapmaktan kaçınmalısınız. Çünkü bebeğiniz size bağımlı olabilir.
Bebek ve anne ilişkisi, ilişkiler arasında en güçlü bağlardan oluşanıdır. Henüz anne karnında temelleri atılan bu bağ, bebek meme emdikçe daha da güçlenir. Onu doyuran, dış dünyadan koruyan annesidir. Bu yüzden en güvende olduğu yer annesinin yanıdır.
Zaman geçtikçe annenin, bebeğin her şeyiyle meşgul olması, ihtiyaçlarını karşılaması, ona her şeyi öğretmesi, bebeğin gözünde annenin “en ideal kişi” olarak görünmesine neden olabilir. Her ailede geçerli olmasa da, en iyi mamayı hazırlayan, bezini değiştiren, onu yıkayan, giydiren, iyileştiren “anne”dir. Her başı sıkıştığında yardım isteyeceği tek bir kişi vardır: “annesi”.
Her ihtiyacının annesi tarafından karşılanmasına alışmış olan çocuk, başkasının yardımından rahatsızlık duyar. O yüzden başkasının yapacağı her şey –babası dahil- , reddedilmeye mahkumdur. Çocuğun anneye olan bu düşkünlüğü, babanın kendini dışlanmış hissetmesine neden olabilir. Ancak baba bu durumda bebeğinin bu davranışını kişisel olarak algılamamalıdır. Bebeğinin uzak davranışları, onun ihtiyaçlarını karşılayamadığı ya da annesi kadar sevimli olmadığı anlamına gelmez. Ayrıca babalar hiç endişelenmemelidir, nasılsa bir süre sonra üstünlük onlara geçecektir. Çünkü okul öncesi dönemde, favori olma sırası babalardadır! Ancak o zamana kadar bebeğin anneye olan yakınlığının ‘bağımlılığa’ dönüşmemesi için şu stratejiyi izleyin:
Aşırı korunmacı yetiştirmeyin!
Çocuk doğası gereği anneye bağlıdır ancak, annenin davranışları, bunun bağımlılığa dönüşmesine yol açabilir. Aşırı korumacı bir tutumla yetiştirilen çocuklarda, anne bağımlılığı oluşur ve çocuk en basit ihtiyacında bile anneye koşar. Bu da çocuğun kişisel ve sosyal gelişimini engeller.
Her şeyi siz yapmayın
Çocuğunuz bir şey yapmak istediğinde, hemen siz devreye girip “Ben yaparım” demeyin. Bu çocuğunuzun taraf tutma alışkanlığını pekiştirecektir ve her şeyi size yaptırabileceğini düşünmesine neden olacaktır. Ayrıca onu kendini kanıtlama içgüdüsünden alıkoymuş olursunuz.
Sorumlulukları adil dağıtın
Çocuğunuzu yetiştirirken, eşinizle işbölümü yaptınız. Ama ona işin zor kısmını, kendinize en keyifli kısımlarını ayırdınız. Örneğin diş fırçalama ya da yatma vaktini eşiniz yaparken, siz çocuğunuzla yemek masası hazırlıyorsunuz. Sizce eşinize haksızlık etmiyor musunuz?
Babasıyla baş başa bırakın
Bazen eşinizin çocuğuyla ilgilenmesine fırsat tanıyın. Bırakın ikisi oyun oynasın, baş başa gezmeye çıksın. Üçünüzün birlikte vakit geçirdiği zamanlarda ise, siz geri planda kalın, mümkünse çocuğunuzu eğlendirme kısmını babaya bırakın.
Eşinize güvendiğinizi belli edin
Bebeğinizi büyütürken eğer babayı saf dışı bırakırsanız, çocuğunuz bunu fark edecektir. Eşinize yapacağı bir iş konusunda güvendiğinizi çocuğunuza hissettirmelisiniz. Çocuğunuzla siz eşinize güvenmezseniz, baba da kendisini kötü hissedecek ve kendini dışlanmış hissedecektir.
Bazen yenilgiyi kabullenin
Çocuk yetiştirirken, anne ve babaların stilleri farklı olabilir ve bunlar bazen çatışabilir. Asla eşinizin yeteneklerini küçümsemeyin, bırakın bazen o da bezini değiştirsin. Bunu yemek masasının üstünde yapıyor olsa da! Yani, bazen yaptığı şey, doğru olmasa da eşinizi saf dışı bırakmayın. Ona da sorumluluk alma konusunda fırsat tanıyın